“Soms zou ik willen dat ik iets minder zelfstandig ben,” grapte ik laatst tegen mijn dochter, toen de tuinstoelen over het terras vlogen tijdens een storm en Rich aan het werk was.

Grapje natuurlijk, maar er zat wel een kern van waarheid in.

De knop om

Want sinds Pauls diagnose is er een knop omgegaan. Een knop die zegt: “Nu komt het op jou neer, je weet hoe het moet, doe maar.”  En die knop is nooit meer uitgegaan.

‘Mocht het ooit nodig zijn, weet ik dat ik het alleen wel weer red’

Het zorgt er wel voor dat ik de regie heb en alles gaat zoals ik het wil. Want natuurlijk weet ik zelf het beste hoe het moet, zeker als het om mijn kinderen gaat. Dan voel ik me trots en sterk. Zeker als het uitpakt zoals ik het voor ogen had.

Mocht het ooit nog eens nodig zijn, dan weet ik dat ik me in mijn eentje wel weer red.

Klein en kwetsbaar

Begrijp me niet verkeerd, van een relatiebreuk is geen sprake. En ook had en heb ik een groot en lief netwerk, waar ik ten alle tijden een beroep op kan doen. Ik vraag zeker hulp als ik het zelf niet kan.

Maar soms zou ik willen dat iemand anders het voor mij doet. Mij bij de hand neemt en zegt welk pad we moeten lopen. Dat iemand voor mij zorgt, een arm om me heen slaat en zegt: “Het komt wel goed.” Dat ik even niet sterk hoef te zijn. Maar klein en kwetsbaar mag zijn.

Arm om schouder

En daar zit het probleem. Want doordat ik zo vaak en lang voor mezelf, de meiden en ook Paul moest zorgen, ga ik meteen in de praktische stand zodra het nodig is. Handelen, oplossen, overzicht en mogelijkheden creëren. Vaak al tien stappen vooruit. Pas als alles geregeld is, durf ik, als het nog nodig is, bij mezelf uit te huilen.

‘Soms zou ik willen dat ik even niet sterk hoef te zijn’

Dat zit zó in mijn systeem dat het voor een ander ook lastig is om de regie over te nemen. Zeker als je het zelf altijd beter weet. Hoe moet de ander weten wanneer ik die arm om mijn schouders nog nodig heb?

Handleiding

Is dit typisch een weduwe dingetje?  Natuurlijk rent vrijwel iedere vrouw meteen naar buiten om het tuinsetje veilig te stellen als het meubilair door de tuin waait. Maar dat altijd de regie willen hebben, alles zelf doen?

Ik ga in ieder geval nog maar eens op zoek naar de handleiding van de ik-moet-in-actie-schieten-knop. Hij mag eindelijk uit.