April 2025
“DAT MAG TOCH HELEMAAL NIET!”
Verwarrende gevoelens
Schuldgevoel
Paul, mijn man, de eerste liefde van mijn leven blies een paar seconden geleden zijn laatste adem uit
En ik voel me blij
Opluchting
“Hèhè, het is gedaan, eindelijk”
Wauw
Dat Mag Toch Helemaal Niet!
Ik geniet van alle aandacht
Eindelijk de deur kan weer open Kom maar binnen allemaal
“Nee je hoeft niet eerst te bellen
Nee het hoeft niet pas na 15.00u
Nee je hoeft niet zachtjes te doen”
Ik hoef geen rekening te houden met anderen, als alleen mezelf en mijn kinderen
Ik mag mijn leven weer leven en dat kan vanaf NU
Een heerlijk gevoel
De toekomst ligt aan mijn voeten en ik ben er enorm nieuwsgierig naar
Wauw
DAT MAG TOCH HELEMAAL NIET!
Was ons huwelijk dan zo slecht?
NEE
Houd ik dan niet meer van hem?
Jawel
Maar dan zou ik dit toch niet mogen voelen?
Een beetje gereserveerd pak ik mijn leven weer op
Ik wil niet te snel gaan voor de kinderen. Zij missen ten slotte hun vader wel heel erg.
Al staan ze er gedeeltelijk hetzelfde in als ik.
Ze genieten van het spontaan de deur uitgaan en “we zien wel wanneer we zin hebben om naar huis te gaan”
Maar ik ben vooral gereserveerd en behouden voor “de klap die nog gaat komen”
Maar dié klap is nooit gekomen, inmiddels zijn we negen jaar verder
De echte klap namelijk, die was er al, al vijf jaar eerder. Toen we de diagnose kregen en wisten dat we binnen “nu en wanneer weten we niet precies” afscheid moeten nemen
Wauw wat een verdriet
Ik wist niet dat je spierpijn kon hebben in je gezicht van het huilen
Een vuistslag in je gezicht waarvan je de blauwe plek vijf jaar ziet en voelt
Mis ik hem dan niet?
Zeker wel!
Ik mis zijn humor
Zijn geruststellende woorden als ik doordraaf
Zijn gek doen met de meiden
Zijn papa-rol die hij vanaf minuut één op zich nam
Zijn muziek
Zijn kookkunsten en vooral dat hij dat dagelijks deed
Zijn “dat-probeer-ik-eerst-zelf-wel-even” in alles
En zijn grote liefde voor iedereen
Maar zijn ziek zijn
Zijn lijden
Zijn steeds minder kunnen
En wij dus ook
De stress om hem te vinden
De beperking op ons leven
De stilstand van ons leven
De angst niet wetende “hoe lang dit nog gaat duren?”
Mis ik absoluut niet!
Maar boy oh boy wat waren die gevoelens verwarrend en wat voelde ik me schuldig
En soms nog
Want wij LEVEN en dat is iets wat hij ook zo graag deed
Dat is toch niet eerlijk?
Maar weet je
Als wij ons leven nu niet leven, dan vallen door zijn ziekte eigenlijk nog meer slachtoffers
Paul kan niet meer, maar wij wel!
Herleven en Herstellen
Missen en Verdriet soms op de voorgrond en soms ook niet en dat is ook oke
Schuldgevoel, de bevestiging van liefde
Je mag je schuldig maken, door te LEVEN
———————————–
Bianca Krol
Persoonlijke begeleiding en/of training op maat, terwijl je op de koffie gaat!
Bij Rouw en (aanstaand) Verlies
Voor:
Volwassenen
Ondernemers
Kinderen – Jongeren
Scholen – Zorginstanties – Hulpverlening – Bedrijven
#rouw#verlies#hulp#coaching#gevoelens#schuldgevoel#schuldigmaken#leven#magniet#verdriet#lijden#ongeneeslijkziek
