2 december 2022
De neuroloog wilde ons eigenlijk in het ziekenhuis houden, nadat hij Paul de diagnose hersentumor had gegeven.
Ik voelde 1000 emoties en in mijn hoofd wisselden vragen zich af.
Zoals: “Moet ik niet huilen nu?”
Omdat wij de keuze niet konden maken; blijven of naar huis, want thuis wachtte Nynthe nog op ons, met het idee dat we even naar de oogarts waren,
Stuurde de neuroloog ons naar huis, met vanuit ons de belofte morgen terug te komen.
Naar huis dus, met de gedachte:
“Hoe vertel je dit je ouders, je vrienden, je twééjarige dochter?”
Ik besloot te vertrouwen op mijn kennis en expertise die ik had opgebouwd in het onderwijs. Ik wist dondersgoed wat kinderen nodig hebben,
Maar toch, weten en doen…
Het liefst wil je ze beschermen, laten opgroeien in een onbezorgde wereld.
Nu moest ik gaan toepassen wat ik andere ouders ook altijd adviseerde: “Eerlijk zijn!”
En op mijn intuïtie vertrouwen, ik zou wel voelen wat en wanneer ik moest zeggen.
Thuis vertelde ik Nynthe meteen wat we wisten: “Vandaag moesten we toch naar de ogendokter, omdat papa niet goed ziet? Dat komt zegt de dokter, omdat papa ziek is, papa heeft een bolletje in zijn hoofd dat hem ziek maakt, dat duwt egen de achterkant van zijn ogen. Dat bolletje moet er uit anders wordt papa nog zieker. Daarom gaan we papa morgen naar het ziekenhuis brengen en gaat de dokter PROBEREN, dat bolletje er uit te halen.”
De dag erna vertrokken we naar het ziekenhuis.
Waarbij de dokter ons liet weten dat hier spoed achter zit.
Daar kwamen de tranen, (eindelijk) besef dat dit heel ernstig is.
Vrienden, familie, iedereen kwam naar het ziekenhuis dat weekend.
Ondertussen ging buiten de ziekenhuiskamer het SINTERKLAASFEEST gewoon door.
Onze wereld stond stil, maar buiten draaide alles door alsof er niks aan de hand was.
Als we naar buiten keken:
“Oh ja het is Sinterklaas.”
Dat deden wij tot gisteren ook, schoentje zetten, liedjes zingen, water en wortel voor het paard.
Nu had ik er geen zin meer in!
Sinterklaas moest maar weer naar Spanje, liefst nu.
Daarom zorgde ik dat de dag er na alle cadeaus klaar stonden, met de meiden maakte ik er een feestje van en voor Paul filmde ik alles…
